başlık şu aşağıdaki:

BİR DAHA GELMİCEM.BUNUN ÖFKEYLE SÖYLENMİŞ Bİ CÜMLE OLMADIĞINI DÜŞÜNMEK İSTERİM.DAHA SONRA PİŞMAN OLUP GELMEK İSTEMEM.AMA VARSIN GİTTİM DİYİP GELİYİM?VARIN KABUL EDİN BİR DEFADA BEN HATA EDEYİM?..NEYSE.GELMEK İSTEMİYORUM BİR DAHA.ASLINDA GİZLİ Bİ YERE KAPANIP HİÇ Bİ YERE GELMEK İSTEMİYORUM.AMA ŞUAN YANIMDA KİMSE OLMADIĞI İÇİN GALİBA BURAYA KUSMALIYIM BİŞEYLERİ.YA DA BURAYLA ALAKALI OLMADIĞI HALDE BURDANDA KAÇMAK GEREĞİNİ DÜŞÜNÜYORUM NEDENSE İŞTE

O kadar o kadar ama o kadar kötüyüm ki..
Bunu buraya yazmamak istiyorum.
Yazmamam gerekir.
Düşüncelerimden yaşadıklarımdan ve haklılıklarımdan emin olmaya gücüm bile yok.
O kadar fenayım çünkü.Kimse bana inanmaz gibime geliyo.Ama ben kendime inanıyorum yine.Gözümün yaşını da tutamıyorum.Gelirken herkes bana baktı..Ama tutamıyorum.Halen daha tutamıyorum.Babam da beni anlamadı.Hemen direk sorun ediyosun,nelerle karşılaşacaksın daha hayatta dedi.Ve kimse anlamicak biliyorum.-Güzel sözler söylicek bi kişi bile mi kalmadı?..-Suçlu sensin düzelt kendini! moduna girdi..Bu halde insana böyle mi denir.Şu anlarda bile...Bazılarından medetler umuyorum..Bu kadar mı kapılar yüze kapanır?..Sanırım burda hata bende..Demek umulmicak kişilerden ummuşum..Şimdi babam sorma dedin soramıyorum dedi.Güldü biraz yüzüme..Keşke böyle kaçıp gitsek artık.Denizin ortasında falan oturup kafa dinlesem ben.Ne kadar boş konuşuyorum yine bu beter hallen.Ne kadar saçmalıyorum.Hem yine kelimeler duyguları kabul etmezken bünyelerinde...En iyisi susmak yani.
Ama söylicem işte.O kadar kötüyümki.Böyle dedikçe değersizleştiğimi ya da kötü olmadığımı düşünceğinizi sanıyorum.Aslında bişey beklemiyorum.Gelip bana teselli vermeniz gerekmez.Çünkü ben sizleri tanımıyorum.Ben veririm ama içimden gelir verebilirim.Siz vermeyin.Yani duygu sömürüsü yapmak kendimi acındırmakta istemiyorum işte.
Ama..O kadar fenayımki.Sustum.